Նրա արվեստը բնության գունային տարերքի հարատև փոփոխականության մեջ մնայուն գեղեցիկի շերտերը պեղելու ու վերարտադրելու վրձնակերտ զրույցն է` մարդ - բնություն - արվեստ եռակողմ հարաբերության բյուրեղացած վերապատկերպումը, ուր Հրաչ Հայրապետյան գեղանկարչի ասելիքը նմանվում է բնության հնչեղ մի արձագանքի` ակվարելի, յուղաներկի, պաստելային երանգների ու անգամ գծանկարների մեջ